به گزارش مشرق، مدتی است که برای معرفی کتابم در سفری یک ماهه به هشت کشور به سر می برم. موضوع اصلی تمام گفتگوهایم  در پلتفرم های مختلف فرهنگی، دانشگاهی و رسانه ای که داشتم  نیاز به اعمال فشار برای تمرکز مجدد مباحثات پیرامون فلسطین درمورد کشمکش، آرمان ها، آرزوها و تاریخ مردم فلسطین  بود.

اما در تعامل با صدها نفر و قرار گرفتن درمعرض فضای چندین رسانه، هم از رسانه های جریان اصلی و هم آلترناتیو، چیزهای بسیار زیادی درباره حال و هوای سیاسی در حال تغییر مرتبط با فلسطین در جهان غرب دریافتم.
هرچند کشورهای غربی که به آنها سفر کردم- آمریکا، کانادا، بریتانیا (انگلیس و اسکاتلند)، هلند، اتریش، استرالیا و نیوزیلند- به هیچ طریقی نماینده کل کشورهای غربی نیستند، پلتفرم های مختلفی که  در اختیار من بود به من اجازه داد چشم انداز معقولانه و خوبی نسبت به ایده ها، ادراکات و نگرش های مردم نسبت به دولت، رسانه ها، دانشگاه و جامعه مدنی پیدا کنم.

اول؛ جامعه مدنی، از فلسطین  با شدتی فزاینده حمایت می کند. گسیختگی یا حس نومیدی درگذشته نه به کلی اما تا حد زیادی ناپدید شده و جای خود را به نگرشی مولّدتر داده است.
 

دوم؛ اجماع در ارتباط با حمایت از جنبش بایکوت، محروم کردن و تحریم ها علیه اسراییل در میان اتحادیه ها، کلیسا ها و محیط های دانشگاهی و غیره مداوما در حال افزایش است.
 

سوم؛ میزان قاطعیت حمایت از فلسطینی ها نیز افزایش یافته است. مواضع نیم بندی که در مورد «جنبش صلح» یا «کبوتران» حزب کارگر مطرح بود، هر چند «افراط گراهای هر دو طرف» را محکوم می کند اما دیگر کمتر مورد استقبال قرار می گیرد.
در واقع جنگ های اخیر اسرائیل در غزه و تداوم محاصره نوار غزه همگی تدریجا اما به شکلی برگشت ناپذیر روایت فلسطین را نسبت به اتخاذ یک مسیر جدید تحت فشار قرار داده است؛ روایتی که فضای اندکی برای انتظار یک بیداری در اسرائیلی ها در آن وجود دارد. واکنش مرگبار اسرائیل به اعتراضات و راهپیمایی مسالمت آمیز  مردم غزه، حمایت از فلسطینی ها را پر رنگ تر کرده است.

چهارم؛ جوانان کمتر احتمال دارد از تاکتیک های دیرینه اسرائیل مرعوب شوند. هرچند که نسل قدیمی تر رهبران جامعه مدنی و فعالان سیاسی به شکلی ناهوشمندانه همان تاکتیک های لکه دار کردن مورد استفاده اسرائیل و طرفدارانش را ادامه می دهند، اما نسل جدیدتر به این سادگی مورد ارعاب قرار نمی گیرد. یکی از دلایل این امر رسانه های دیجیتال- به خصوص شبکه های اجتماعی – است که احساس جوان ترها را نسبت به اتحاد و حل مسائل تقویت کرده است.
نسل جدید دانشجویان دانشگاهی فلسطینی و روشنفکران و اندیشه ورزان جوان فلسطینی نیز در حال اعاده نقش خود در این مسیر هستند. توانایی آنان برای مرتبط شدن با جوامع غربی تقویت شده است.

پنجم؛ هرچند هنوز به ایده «یک دولت دمکراتیک» انتقادات زیادی وارد می شود اما «راه حل دو کشوری» دیگر طرفداران پر و پا قرصی را به دنبال خود نمی کشد.

ششم؛ برخی روشنفکران و حتی محافل جامعه مدنی همچنان جذب این تفکر نادرست هستند که بهترین راه برای نمایندگی کردن دیدگاه فلسطینی ها از طریق غیرفلسطینی هاست. این باور که حتی برخی از خود فلسطینی ها نیز مدافع آن هستند (به خصوص شماری از نسل های قبلی که به حاشیه رانده شده و ار تبعیض های سیاسی و فرهنگی رنج کشیده اند) هرچند بسیاری از یهودیان ضد صهیونیست و روشنفکران غربی را برای حمایت از فلسطین به خط کرده اما ثابت شده که  بیگانگی فلسطینی ها با گفتمان خودشان پرهزینه است. باوجود حمایت قدرتمند و فزاینده از فلسطین، همچنان یک کمبود جدی در درک معتبر از فلسطین و آرزوهای مردم فلسطین ـ تاریخ، فرهنگ، واقعیت های روزمره و دیدگاه های آنها ـ وجود دارد.

هفتم؛ طرفداران فلسطین، فعالانه در حال اعمال فشار برای باطل کردن این ایده هستند که اسرائیلی ها «بومی» این سرزمین هستند، در حالی که واقعیت برعکس آن است. گروه های مدافع فلسطینی ها می توانند بسیار  بیشتر با کشمکش  فلسطینی های بومی مرتبط شده و با دیگر گروه های بومی و سرکوب شده و از نظر تاریخی به حاشیه رانده شده در سراسر جهان ارتباط برقرار کنند.
یک درک عمومی کلی اما به همان اندازه مهمی که در سراسر سفر سه ماهه ام تجربه کردم این بود که ابتکارات فردی و گروهی متعددی از سوی هزاران نفر در سراسر جهان در همبستگی با مردم فلسطین به کار بسته شده بود: از سلمای 11 ساله که  تمام همکلاسی هایش را در شهر پرت استرالیا متقاعد کرد که روی نقشه کلاس جغرافی شان اسم فلسطین را بنویسند، با وجود دانستن اینکه  همه آنها با این کارشان نمره منفی گرفته اند! تا زوجی سالمند در اوکلند نیوزیلند که  در دهه 80 زندگی شان در حالی که به سختی راه می رفتند، همچنان چون 20 سال گذشته هر هفته در دادن بروشورهایی در مورد فلسطین به دست عابران در گوشه خیابانی شلوغ ادامه داده اند.
این مردم و میلیون ها تن چون آنان هستند که نماینده رای دهندگان واقعی برای فلسطین هستند. آنها رزمندگانی در  میادین همبستگی انسانی اند که نه اسرائیل و نه هیچ کس دیگر امکان شکست دادن آنها را ندارد.

نویسنده: رمزی بارود (Ramzy Baroud) روزنامه نگار، نویسنده و سردبیر سایت پالستین کرونیکل